Het belang van een aantrekkelijke looproute naar de halte

De Noorse onderzoeker Helge Hillnhütter, associate professor aan de Norwegian University of Science and Technology in Trondheim, promoveerde op zijn onderzoek, getiteld Pedestrian Access to Public Transport (Stavanger, 2016). Zijn dissertatie is alweer zeven jaar oud maar is nog steeds actueel.

Hoe ver ov-reizigers naar haltes lopen was al vaker onderzocht, maar naar de invloed van de stedelijke omgeving op looproutes naar de halte nauwelijks. Ov-gebruikers bleken tot 70% langere afstanden te lopen in voetgangersgebieden in vergelijking met een omgeving waarin de auto domineert. Alleen de aanwezigheid van voorzieningen als winkels langs de looproute kon het grote verschil niet verklaren, wist Hillhüter. De stedelijke omgeving heeft invloed op het lopen naar de halte, zoveel was duidelijk, maar hoe werkt dat precies?

Het onderzoek van Hillnhütter brengt drie belangrijke zaken aan het licht:

• Voetgangers reageren voornamelijk op prikkels binnen een straal van vier tot zes meter. Daarom is lopen in ‘autogebieden’ saai en lijken afstanden daar langer.

• Afwisseling is essentieel voor een aantrekkelijke loopomgeving. Lopen wordt leuker en de ervaren afstanden worden kleiner. Bomen, groen, een afwisselend loopoppervlak, straatmeubilair en architectuur bieden een vaak onbenut potentieel om eentonigheid te voorkomen.
• Egaal verharde voetpaden maken lopen comfortabel, maar appeleren niet aan de zintuigen van voetgangers. Technische infrastructuur alleen is onvoldoende om lopen aantrekkelijk te maken. Alleen als lopen plezierig wordt, zullen meer mensen meer en langere afstanden lopen.

   
Hillnhüter hoopt dat er meer onderzoek volgt naar de psychologische aspecten van lopen. Met dergelijk onderzoek zou de vakwereld meer vat kunnen krijgen op lopen als vorm van stedelijke mobiliteit.